Blog Wierszy Niespokojnych...

Twórczy nieład.
Nicość ogarniająca chęć tworzenia.
Totalny nieskład, nieklejących się myśli
do rozmytych słów rozlanego atramentu.

Pusty kałamarz obok wyschniętego pióra
napędzany bakiem z rezerwy pragnień.
Za wysoki próg do przejścia niczym
cień sylwetki wychodzącej z pustego biura.

Wszechogarniający strach obecności
nieobecnej twórczej nicości.
Częstochowski rym
zamiast wyniosłego uwodzenia słów.
Bez dreszczy i emocji.
Jak trup.