Blog Wierszy Niespokojnych...

Kiedyś kochanie, 
później siostro- bracie
Dziś przyjaźni już nie ma, 
co została po stracie...
Niech wiedzie Ci się dobrze,
życzę z całego serca!
Spójrz czasem w niebo,
wspominaj rady mędrca... 




















Się porobiło. Wybory nie są prostą sprawą, a przyjaźń ponoć przetrwa wszystko... to się jeszcze okaże. Mam nadzieję że twoja decyzja była słuszną- bo nie zawsze można się cofnąć wstecz... 

Gdy byłem dzieckiem, chciałem mieć magiczny dar,
Gdy byłem  już duży, dostałem- klątwy złej przestrogi czar
Rymem zapisane nieszczęście zwane potocznie wierszami...
gdzieś w pomiędzy słowy realność skrywana wersami.

Wierszokleta otulony pozornie niebiańskim darem
Dał się mamić Poezją- posługą sił diabelskich żarem

I tak posypały się chwile, noce, dnie i zdarzenia
przerysowane z kreatywności- losu złego zrządzenia
Kontrolę straciwszy już dawno, paląc na stosie nadzieje
Przypadkiem przepowiadając przyszłość, nic nie zostało
Się śmieje...

Kłamstwem nakarmisz ironie
A Ja Cię za to obdaruję chojnie
Kłamstwo choć szybko biegnie
Pędem swym w końcu do ucha
prawdę szepnie
A prawda nie ślepa i nie głucha
Uważaj, będzie za późno, nikt 
nie wysłucha... 

Kłamstwo jest zbrodnią w miłości
Przeklęty ten co ma tyle
zuchwałości...

Z dedykacją i z podziękowaniami.
2M III

Grzeszne myśli zaszumiały mi w głowie
Zamiary szczere zamotały się w czynach
Ukryte chęci zamieszkały w słowie
Pędząc w nieznane po delikatnych szynach.

Od nadmiaru głowa boli,
Od wstrzemięźliwości 
Ciało się chwieje.
Dzięki Tobie me serce się goi
Czy coś z tego będzie? 
Mam taką nadzieje!